Elk verhaal heeft een zekere mate van structuur nodig. Hou jullie rustig, pantsers, ik beloof dat jullie het ook met me eens zullen zijn na het lezen van deze blogpost. Want zelfs als je er niet van houdt om ook maar iets te plannen wat je verhalen betreft, zou je op zijn minst deze hoeveelheid structuur moeten gebruiken...

Mensen die mij kennen, weten dat ik een planner ben. Een die-hard, geen-gezeur, maak-gebruik-van-elk-uur-van-elke-dag-type planner. Ik plan dagelijks werk- en sociaal gerelateerde dingen, ik hou talloze lijstjes bij in kleurgecodeerde mapjes op mijn telefoon, in mijn laptop, in mijn notitieboekjes. Ik moet mijn emoties telkens zien te reguleren wanneer iets niet gaat zoals ik het gepland had... Lang verhaal kort: ik houd van structuur. Ik zou tientallen redenen kunnen noemen waarom. Ik ben een sterrenbeeld maagd, ik ben het oudste kind, ik heb het geheugen van Patrick Ster en ik zou geen flauw idee hebben hoe ik de duizenden dingen die ik nog wilde doen zou moeten onthouden als ik ze niet op zou schrijven. Maar de waarheid is, is dat dit niet altijd het geval was voor mij...

Een van de leukste dingen aan het bedenken van personages, is bedenken hoe ze eruit zien. We hebben vaker dan niet een exact beeld van hoe onze personages eruit zien. Het is niet raar als je eerste instinct je vertelt dat je elk detail van je personages moet omschrijven, maar...Doe dat alsjeblieft niet.Zo leuk als wij het vinden om ons onze personages voor te stellen, zo leuk is dat ook voor onze lezers. Denk maar eens na. Als je op mij lijkt, heb je wel eens naar een verfilming geschreeuwd omdat ze de verkeerde acteur voor dat ene personage castten. Weet je hoe dat komt? Omdat ons brein helemaal zelfstandig een versie van dat personage bedacht had.Als je toch fysieke karakteristieken wilt beschrijven, focus je dan op onderscheidende kenmerken die ons iets over het personage vertellen. Zoals bijvoorbeeld:• Een moedervlek• Littekens• Hoe ze hun haren, sjaals of andere hoofddeksels dragen• Rimpels, puistjes of kraaienpoten• Hun postuurOnthoud ook dat uiterlijk niet alles is. Er zijn tientallen manieren om je lezer een beeld te geven van het personage dat je schrijft. Dit zijn ook dingen die je in je verhaal kunt weven:• Hun stemgeluid• Hoe ze glimlachen en lachen• Hun geur• Hoe ze hun handen gebruiken tijdens het praten• Hoe ze oogcontact makenIk beloof je dat je personages meer tot leven komen wanneer je de gedetailleerde tabellen vol fysieke kenmerken achter je laat en je je voorstelt hoe je personages recht voor je staan.

Vandaag wil ik het hebben over de inspiratie voor de hoofdpersoon van mijn volgende boek. Mijn Slavische lezers zullen vast van haar gehoord hebben, haar naam is Morana. Zij is de Slavische godin van de dood, winter en dromen (nachtmerries, om precies te zijn), en ik ben altijd al gefascineerd geweest door haar. Een paar maanden geleden (toen ik al zo'n 30K woorden had geschreven aan mijn eerste versie) besloot ik om mijn hoofdpersonage niet alleen naar haar te vernoemen, maar om Morana's verhaal te gebruiken als inspiratie voor mijn boek. Je kunt daar meer over lezen op deze pagina.

Mensen denken vaak dat het belangrijkste aan een personage is hoe ze eruit zien of hoe ze heten. Dat staat zo ver van de waarheid af dat het mijn schrijfstershart pijn doet. Natuurlijk is het leuk om te fantaseren over onze eigen personages! Het is een van de leukste dingen om te doen als schrijfster! En ja, een deel van dat fantaseren is ook erover nadenken hoe ze eruit zouden zien, wat ze leuk zouden vinden en wat ze zouden doen in hun vrije tijd. Maar, en dit is misschien een beetje controversieel, ik geloof dat je al die dingen niet nodig hebt om een goed personage te schrijven.

Vandaag vertel ik jullie het verhaal over waarom ik de roman schrijf waaraan ik nu werk. Dit verhaal gaat me dicht aan het hart, meer dan ik aanvankelijk dacht. Dit verhaal was een van de eerste verhalen die ik voor Virago schreef, en Morana (de heldin van het verhaal) heeft nooit mijn hoofd verlaten.

Het perfecte aantal personages voor je verhaal... bestaat het? Jouw personages zijn degenen die jouw verhaal kunnen maken of breken. Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nog een keer: het maakt niet uit hoe verbazingwekkend en ingewikkeld je plot is, het zijn de personages (en hoe zij zich ontwikkelen) die de interesse van je lezers wekken. Dat is de reden dat je aandacht onverdeeld moet zijn wanneer het aankomt op het schrijven van personages. En ik zal eerlijk met je zijn, het kost behoorlijk wat tijd om de perfecte denkbeeldige mensen te creëren. Daarom is het goed om te weten hoeveel personages we nodig hebben voor ons verhaal. Het korte antwoord is: niet te veel, niet te weinig. Er is geen definitief aantal waar je aan vast kunt houden. Hoe dan ook zijn er een aantal dingen die je in acht moet houden wanneer je de personages voor je verhaal schrijft. Daar ga ik het vandaag over hebben.

Het jaar zit er bijna op. Ik beloof je dat ik je niet zal bombarderen met eindejaars-zoetsappigheid, maar ik wilde hier toch even komen om iets te zeggen over mijn reis dit jaar. Want als ik terugkijk naar hoe ik 2021 begon en hoe ik het eindig, kan ik niet anders dan me trots voelen. Het is een verhaal dat ik met je wil delen, dus ga lekker achterover zitten en geniet van het lezen van mijn verhaal over hoe 2021 het jaar werd waarover ik nooit had durven dromen.

We willen allemaal boeiende verhalen schrijven (en lezen!). Verhalen die onthouden worden en gedurende de jaren herlezen worden. Verhalen die ons allllle gevoelens laten voelen. We willen resoneren met de dingen die we lezen, en we willen dat anderen geïnteresseerd zijn en zin hebben in de verhalen die we vertellen. Sommigen denken dat dit soort resultaten gereserveerd zijn voor een geselecteerd gezelschap schrijvers (of de verhalen die zij schrijven), of dat het enkel een kwestie is van geluk hebben. Raad eens? Dat is het niet!

Writer's block is de ergste vijand van elke schrijver. We worden er allemaal minstens één keer mee geconfronteerd in onze schrijfcarrière. Het is vreselijk. Een vijand die tot ons komt in de vorm van een blanco pagina, om ons midden in de nacht bezig te houden zonder rekening te houden met onze persoonlijke grenzen. Pas wanneer we het rechtstreeks onder ogen komen, verdwijnt het. En dan nog is het maar de vraag of het weg blijft. Zoals je waarschijnlijk kunt zien, heb ik er zelf ook mee geworsteld. Maar wat kunnen we doen doen om ​​writer's block te overwinnen? Ik vertel het je. Want dankzij deze geheime hacks behoort writer's block nu officieel tot mijn verleden.

Welkom terug bij Schrijven met Pia Sophia!

Welkom bij Schrijven met Pia Sophia!